Ο Ίων Δραγούμης για την Μεγάλη Ιδέα

Απόσπασμα από το άρθρο του Ίωνος Δραγούμη που γράφτηκε στη Ρώμη στις 7 Σεπτέμβρη του 1909 και δημοσιεύτηκε στον «Νουμά» στις 11 Οκτώβρη του 1909. Ήταν η Γ' προκήρυξη του Ίωνος Δραγούμη προς τους «στους ξεσκλαβωμένους και στους αξεσκλάβωτους Έλληνες, γιατί ελεύτεροι Έλληνες δεν υπάρχουν πια ή ακόμη»

Μεταξάς: Μια καλή εκπαίδευση πρέπει να περιορίση τον εγωισμό!

Οι ανατροπείς ήξεραν τι έπρεπε να θίξουν. Ήθελαν να θίξουν μίαν χορδήν που έχει όλος ο κόσμος και ιδιαιτέρως η νεότης και την οποίαν μία καλή εκπαίδευσις πρέπει να την περιορίση: Τον εγωισμό σας. Είδον ότι πρέπει να κεντρίσουν τον εγωισμό σας, την ιδέαν δηλαδή ότι το σύνολον δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μέσον διά να ανεβή το άτομον. Και ενώ σας εξέθετον δολίως τα δήθεν δόγματά τους ότι το άτομον δεν είναι τίποτε άλλο και πρέπει να εξαφανισθή μέσα εις το σύνολον, γιατί αυτή έλεγον πως είναι η θεωρία των, συγχρόνως και αυτοί μαζί με σας και οι άλλοι οι μεγάλοι και μικροί παραστρατημένοι εζήτουν να καταστρέψουν το σύνολον διά να ανεβή το άτομόν των.

Ιωάννης Μεταξάς

Χριστόδουλος: «Κιοτέψαμε ή ανίκανοι μας κυβερνούν;»

Άρθρο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου δημοσιευμένο τον Ιούνιο του 1994 με τίτλο «Κιοτέψαμε;» σχετικά με τον ελληνισμό της Β. Ηπείρου.

Ἡ ἑλληνική μειονότης στήν Ἀλβανία εὑρίσκεται στό στόχαστρο τῆς ἀλβανικῆς κυβερνήσεως.

Οι σκοποί της 4ης Αυγούστου

Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου Κράτος αντικομουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό. Κράτος με βάσι αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό. Δεν είχε βέβαια κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά. Αλλά κόμμα ήτανε ο Λαός, εκτός από τους αδιόρθωτους κομμουνιστάς και τους αντιδραστικούς παλαιοκομματικούς.

Διάγγελμα προς τον Ελληνικόν Λαόν διά την μεταβολήν της 4ης Αυγούστου

Πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν Λαὸν

Ἐνῶ ἡ Βουλὴ ἡ ἐκλεγεῖσα μετὰ τὰς μακρὰς ἐσωτερικὰς περιπετείας τοῦ Ἔθνους τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1936, ὅπως ἀποκαταστήσῃ τὴν ἐσωτερικὴν γαλήνην καὶ τάξιν, ἀπεδείχθη εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἀνίκανος καὶ εἰς τοῦτο καὶ εἰς τὸ νὰ δώσῃ Κυβέρνησιν εἰς τὴν χώραν, καὶ ἡ ἀνικανότης αὕτη ἀπεδείχθη καὶ κατόπιν καὶ τελευταίως ἀκόμα ἕνεκα τῶν ἀθεραπεύτων κομματικῶν ἀντιθέσεων καὶ προσωπικῶν ἐρίδων, αἵτινες ἐλάχιστα ἐνδιέφερον τὴν μεγίστην μᾶζαν τοῦ ἐργαζομένου λαοῦ, ὁ κομμουνισμὸς ἐπωφελούμενος καὶ τῆς περιστάσεως ταύτης καὶ τῆς πρὸς αὐτὸν δοθείσης ὑποστηρίξεως διαφόρων πολιτικῶν μερίδων ἤγειρε θρασυτάτην τὴν κεφαλήν του, ἀπειλῶν σοβαρώτατα τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς τῆς Ἑλλάδος.