Άρθρο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου όταν ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος, με τίτλο «58.758: ΤΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗ Β. ΗΠΕΙΡΟ!!;;»
Φαίνεται πώς τά προβλήματα τοῦ μείζονος ἑλληνισμοῦ εἶναι μοιραῖο νά «λύνωνται» μέ τή μέθοδο τοῦ ἀριστοτεχνικοῦ ἀφανισμοῦ τῶν Ἑλλήνων, ὥστε κι ἐμεῖς νά ἡσυχάζουμε ἀπό τόν ἐνοχλητικό πονοκέφαλο πού μᾶς δημιουργοῦν κάθε φορά τά δεινά πού ὑφίστανται οἱ πάσχουσες μειονότητές μας, ἐνῶ οἱ καταπιεστές καί οἱ δήμιοί των νά κατορθώνουν, καί αὐτοί, νά συγκαλύπτουν «γιά τά μάτια» τοῦ κόσμου τά σέ βάρος των ἐγκλήματά των χωρίς συνέπειες.
Αὐτό συνέβη μέ τόν ἑλληνισμό τῆς Μικρασίας, πού βάναυσα ξεριζώθηκε ἀπό τίς προαιώνιες ἑστίες του. Τό ἴδιο συμβαίνει σιγά- σιγά μέ τόν ἄλλοτε ἀκμάζοντα ἑλληνισμό τῆς Κωνσταντινου- πόλεως, τῆς Αἰγύπτου, τῆς Μ. Ἀνατολῆς. Καί τώρα ἔρχεται στό προσκήνιο μιά ἄλλη γενοκτονία, ἐκείνη τῶν Ἑλλήνων τῆς Β. Ἠπείρου, πού, σύμφωνα μέ στοιχεῖα πού ἔδωσε στή δημοσιότητα πρίν ἀπό 1 0 ἡμέρες ἡ ἀλβανική κυβέρνηση, ἔμειναν ὅλοι κι ὅλοι 58.758 ψυχές!
Εἶναι φανερό πώς καί ἡ μαρξιστική Ἀλβανία ἐπιδιώκει νά ἀπαλλαγῆ, μέ κάθε τρόπο, ἀπό τήν πα- ρουσία τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου στό ἔδαφός της, σέ πεῖσμα τῶν ἀγώνων ὅλων τῶν ἐλευθέρων λαῶν γιά τόν σεβασμό τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν μειονοτήτων, ὁπουδήποτε τῆς γῆς καί ἄν διαβιοῦν. Δέν εἴδαμε καμμιά ἐπίσημη ἀντίδραση στήν ἀνακοίνωση αὐτή, πάρεξ τῆς γενναίας διαμαρτυρίας πού ἀμέσως ἔκανε ὁ φλογερός καί ἀδάμαστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως καί Κονίτσης Σεβαστιανός, ζητώντας ἐξηγήσεις γιά τήν στατιστι- κή αὐτή, πού τήν ἀπεκάλεσε πλαστή καί νοθευμένη. Ἡ ἰταμή καί κυνική δήλωση τῶν Ἀλβανῶν ἰσοδυναμεῖ μέ ὁμολογία ἐφαρμογῆς, καί μάλιστα μέ ἐπιτυχία, ἑνός μεθοδευμένου σχεδίου ἀφανισμοῦ τῆς ἑλληνικῆς παροικίας στήν Β. Ἤπειρο ἡ ὁποία πρό 4 περίπου ἐτῶν ἀριθμοῦσε 4 00.000 μέλη. Ὁ ἀριθμός αὐτός ἔχει κατ᾽ ἐπανάληψιν ἀναφερθῆ καί ἐπιβεβαιωθῆ μέ στοιχεῖα πού δέν εἶναι εὔκολο νά ἀμφισβητηθοῦν. Γιατί καί αὐτοί ἀκόμη οἱ Βορειοηπειρῶτες φυγάδες πού ἐγκαταλεί- πουν, μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς των, τόν ἐρυθρό παράδεισο τῆς Ἀλβανίας, ὁμιλοῦν γιά πολλές δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτῶν των, πού στενάζουν κάτω ἀπό τό πέλμα τοῦ ἀδιστάκτου κατακτητοῦ ἤ σαπίζουν μέσα στίς σιδερόφρακτες φυλακές καί τά στρατόπεδα συγκεντρώσεως πού εἶναι διάσπαρτα στό ἀλβανικό ἔδαφος.
Καί θά ἔπρεπε καί ἡ ἑλληνική κυβέρνησις, ἐπί τέλους, νά ἐνδιαφερθῆ γιά τήν τύχη τῶν Ἑλλήνων αὐτῶν, ἀντί νά προσέρχεται σέ μονομερεῖς ἐνέργειες, ὅπως ἐκείνη τῆς ἄρσεως τοῦ ἐμπολέμου, πού, ἐνῶ δέν μᾶς ὠφέλησε σέ τίποτε, ἀντίθετα ἐδικαίωσε τούς Ἀλβανούς καί τούς ἐπε- βράβευσε γιά τό ὄργιο τῆς ἑλληνοκτονίας στό ὁποῖο μέ πάθος ἐπιδίδονται. Ἡ προηγούμενη ἑλληνική κυβέρνησις βαρύνεται μέ μιά σειρά ἀπό ἄστοχες μέχρι προδοτικές πράξεις σέ βάρος τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Δέν εἶναι μόνον ἡ ἄρσις τοῦ ἐμπολέμου καί ἡ χωρίς οὐσιαστικό ἀποτέλεσμα γιά τόν καταπιεζόμενο Ἑλληνισμό ἀνταλλαγή ἐπισκέψεων τῶν δύο Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν. Εἶναι, κυρίως, ἡ προδοτική ἀποχή της ἀπό τήν ψηφοφορία πού ἔγινε στόν ΟΗΕ ἐπί προτάσεως τῆς Ὁλλανδίας γιά σύσταση ἐπιτροπῆς πρός ἔρευνα τῶν καταγγελιῶν πού ὑπάρχουν σέ βάρος τῆς ἀλβανικῆς κυβερνήσεως γιά τή γενοκτονία πού ἐφαρμόζει κατά τῶν βορειοηπειρωτῶν Ἑλλήνων.
Καί ἐπέπρωτο νά δοῦμε κι αὐτό τό παράδοξο: μιά ξένη χώρα νά ἐνδιαφέρεται νά ἐρευνηθοῦν οἱ καταγγελίες καί νά ἀποκαλυφθοῦν τά ἐγκλήματα πού ἔχουν γίνει καί ἐξακο- λουθοῦν νά γίνωνται σέ βάρος τῶν συμπατριωτῶν μας, τῶν ὁμοπίστων καί ὁμοφύλων μας, ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα νά ἀρνῆται νά ψηφίσει καί νά ἀπέχει ἀπό τήν ψηφοφορία, χάριν μιᾶς ἀνεξήγητης διπλωματίας, πού πραγματικά ἐμεῖς οἱ ἄλλοι δέν μποροῦμε νά κατανοήσουμε. Ἔχει μέγα ἠθικό χρέος ἡ σημερινή κυβέρνηση, ἔστω καί ἄν πρόκειται νά δυσαρεστήσει τούς συνεταίρους της, νά ζητήσει νά πληροφορηθῆ τί ἔγιναν οἱ χιλιάδες τῶν Ἑλλήνων πού ὑπῆρχαν στήν Ἀλβανία.
Γιατί δέν εἶναι εὔκολο νά πέθαναν ὅλοι ὅσοι λείπουν, φυσιολογικά. Ἤ τούς ἐξόντωσαν μέ τή βία, μέ τίς διώξεις, τίς ἐξορίες, τίς ἐκτελέσεις καί τίς κακουχίες. Ἤ τούς ἄλλαξαν, μέ τή βία, τήν ἐθνικότητα, ὥστε οἱ Ἕλληνες, τώρα νά ἐμφανίζονται ὡς Ἀλβανοί.
Μιά τέτοια ἐκδοχή ἔχει κατ᾽ ἐπανάληψιν γραφῆ, μιά καί εἶναι γνωστό ὅτι στή χώρα αὐτή τῶν ἀπιθάνων συμβάντων καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια ἀφελληνισμοῦ, πότε μέ τήν ἀπαγόρευση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, πότε μέ τό κλείσιμο τῶν σχολείων καί τῶν ἐκκλησιῶν, πότε μέ τήν ἀλλαγή τῶν χριστιανικῶν ἑλληνικῶν ὀνομάτων, πότε μέ τούς βίαιους γάμους Ἑλλήνων καί Ἑλληνίδων μέ μουσουλμάνους ὥστε νά χαθοῦν τά ἴχνη ἑλληνισμοῦ ὄχι μόνο στό πολιτικό ἐπίπεδο, ἀλλά, εἰ δυνατόν, καί μέσα ἀπό τίς καρδιές. Τό μαρτύριο πού ὑφίσταται ἐπί τόσα χρόνια ὁ βορειοηπειρωτικός Ἑλληνισμός, δέν ἔχει τό προηγούμενό του στήν ἱστορία μας. Μόνο στά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας θά μποροῦσε νά ἀναζητήσει κανείς παρόμοια τυραννία. Σήμερα, ὅμως, δέν εἴμαστε στόν 1 6ον ἤ 1 7ον αἰῶνα. Σήμερα ἡ Ἀλβανία εἶναι ἰσότιμο μέλος τοῦ ΟΗΕ καί μέ τή χώρα μας ἔχει καί διπλωματικές καί ἐμπορικές καί πολιτιστικές σχέσεις. Τρομάρα μας!
Στήν ἐπιφάνεια ὅλα αὐτά, καί ἀπό κάτω ἁλυσίδες καί ἠλεκτροφόρα καλώδια καί στρατόπεδα συγκεντρώσεως γιά ὅσους Ἕλληνες ἐξακολουθοῦν νά μιλοῦν ἑλληνικά ἤ ἐπιμένουν νά κάνουν τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ ἤ βάφουν κόκκινα αὐγά τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα!
Βέβαια, ἡ ἀλβανική κυβέρνσησις, μέ τή δήλωσή της αὐτή, ἐδημιούργησε ἕνα προηγούμενο πού θά «δικαιοῦται» νά τό ἐπικαλεῖται ἐφεξῆς. Ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε πρό 4 ἐτῶν καί ὁ κ. Ὀζάλ πού, ἐρωτηθείς ἀπό τόν τότε πρωθυπουργόν τῆς Ἑλλά- δος, γιά τήν τύχη τῶν ἀγνοουμένων Κυπρίων, ἀπήντησε: «Ἀγνοούμενοι δέν ὑπάρχουν»! Καί ἔκλεισε τό θέμα. Ὅμως, ὅλοι ξεύρουν ὅτι τό καλοκαῖρι τοῦ 19 4 οἱ τουρκικές ὀρδές πού εἰσέβαλαν στήν Κύπρο, ἀπήγαγαν περί τούς 2. 000 Κυπρίους τούς ὁποίους ὡδήγησαν στήν Τουρκία. Τῶν ἀθώων αυτῶν θυμάτων ὑπάρχουν φωτογραφίες, πού τούς δείχνουν γονατισμένους σέ στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Εὔλογα, λοιπόν, διατυπώνονται ἀντιρρήσεις στή δήλωση αὐτή τοῦ κ. Ὀζάλ. Τί ἀπέγιναν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί; Ἔτσι, μέ μία μονοκονδυλιά, ξεγράφεται ἡ τύχη των; Καί θά τό ἀνεχθῆ αὐτό ἡ εὐαίσθητη ψυχή τοῦ Εὐρωπαίου καί μάλιστα τοῦ Ἕλληνος;
Καί οἱ Ἀλβανοί ἐκεῖ τό πᾶνε. Μᾶς ἀνήγγειλαν τώρα ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι μόνον 58.758. Καί ἔτσι νομίζουν ὅτι ἀπηλλάγησαν ἀπό τό ἄγχος νά δίδουν λογαριασμόν γιά τό τί ἔκαναν τούς ὑπολοίπους. Ἐκτός κι ἄν ἔχουν κι αὐτοί πεισθῆ γιά τίς ἱκανότητες τῶν διπλωματῶν μας νά συμβάλουν ὅσο μποροῦν στή συρρίκνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁπότε θά ἔχουν τήν ἀξίωση νά ἐπαινεθοῦν γιά τό κατόρθωμα των σέ βάρος τῶν Ἑλλήνων τῆς Β. Ἠπείρου. Εἶναι τραγικό, ἀλλ᾽ ἀληθινό, αὐτό πού λέγεται καί γράφεται. Εἴμαστε οἱ Ἕλληνες ἄξιοι τῆς τύχης μας. Δέν ἔχουμε χαραγμένη κοινή καί ὑπερκομματική ἐξωτερική πολιτική. Δέν ξέρουμε νά διεκδικοῦμε τά δίκαιά μας καί χάνουμε τίς μάχες στά διεθνῆ πεδία.
Ἐξαντλούμεθα σέ βαρύγδουπες διακηρύξεις γιά τά δίκαια ἄλλων λαῶν καί ἐμφανιζόμεθα προστάτες τῶν Παλαιστινίων, τῶν σαντινίστας, τῶν Χιλιανῶν, ἐνῶ ἀφήνουμε ἀπροστάτευτους τούς δικούς μας, πού δεινοπαθοῦν στά χέρια ἀληθινῶν δημίων, κακούργων καί βασανιστῶν. Πῶς νά τό ἐξηγήσει αὐτό κανείς; Νά παραδεχθοῦμε πώς ἡ συρρίκνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι γραπτό μας νά ἐπιτευχθῆ στίς ἡμέρες μας; Μήπως, ὅμως, μιά τέτοια παραδοχή σημαίνει τήν αὐτοκαταδίκη μας; Τά σύνορά μας, ἔχει γραφῆ, θά φθάσουν κάποτε στή Λάρισα. Νά τό παραδεχθοῦμε κι αὐτό; Ἔτσι μοιρολατρικά, παθητικά, νωχελικά; Θά ἦταν ἀφροσύνη, αὐτοκτονία, ντροπή. Καί δέν ἀνεχόμαστε τέτοιες ντροπές.
Ἄν οἱ χειριστές τῶν διεθνῶν μας προβλημάτων ἔχουν ἀμβλύνει μέσα τους τίς ἐθνικές διεκδικήσεις μας καί ἔχουν συμβιβασθῆ μέ τό κλῖμα τῶν σαλονιῶν, ὅπου ρέουν ὁ καμπανίτης καί τό οὐΐσκυ καί σερβίρεται ὁ καπνιστός σολωμός, ὑπάρχει πάντοτε ὁ γρηγορῶν Ἑλληνισμός πού ἐπιβιώνει σέ μυριάδες ψυχές Ἑλλήνων, πού δέν «ἔκλιναν γόνυ τῇ Βάαλ» καί εἶναι ἕτοιμοι νά ζητήσουν πίσω τό αἷμα χιλιάδων μαρτύρων ἀδελφῶν των.