«Ἕλληνας ὣς τὸ κόκκαλο, ἑλληνολάτρης μέχρι παραληρήματος, ἤθελε νὰ μεταβάλει ὅλους τοὺς «Ρωμιοὺς» εἰς Ἕλληνας... Ἥρωάς του εἶναι ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ ἡμίθεος ἀρχηγὸς ἑνὸς ἐπιθετικοῦ πολιτισμοῦ. Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος εἶναι μεγαλοϊδεάτης, ὄχι μόνον ἀπελευθερωτικῆς, ἀλλὰ καὶ κατακτητικῆς μορφῆς. Ὡστόσο, πίσω ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ ὕφος ὑπάρχει μιὰ ψυχὴ σὲ βρασμό, ποὺ ἔχει ὁραματισθεῖ μεγάλα καὶ μαστιγώνει τὰ μικρά: Ἕνας Ἕλληνας μεγαλοϊδεάτης, ποὺ δὲν ἀνέχεται τὴ μικρολογία καὶ τὴν ἀνεμελιὰ τῆς παρακμῆς. Σπύρος Μελᾶς, 1953»
ΕπαμεινώνδαςΠαντελεμίδης: Περικλής Γιαννόπουλος, ο Έλλην:
Ο Περικλής Γιαννόπουλος υπήρξε Έλλην! Ελάτρευσε τήν έννοια "Ελλάς" σέ όλη τήν πληρότητά της, τραγούδησε σέ μιά κοινωνία Κουφών αυτήν τήν Ελλάδα, έζησε μιά ζωή γεμάτη από Ελλάδα καί πέθανε μ' έναν Ελληνοπρεπή, θυσιαστικό θάνατο -σάν Ηθοποιός Αρχαίας Τραγωδίας- φωταυγάζοντας στούς τυφλούς καί κραυγάζοντας στούς κουφούς τήν έννοια "Ελλάς". Γι' αυτά του τά εγκλήματα, καταδικάστηκε απ' αυτή τή μικρόψυχη κοινωνία τών τυφλών καί κουφών καί τό Ανθελληνικό, Ρωμαίικο κράτος, στή μέγιστη ποινή τής Λήθης, τήν οποία εκτίει ακόμη.
Οι Ιδέες του όμως ενέπνευσαν καί επέζησαν μέσα από τά έργα τών φίλων του: τού Κωστή Παλαμά, τού Ανδρέα Λασκαράτου, τής Μυρτιώτισας, τού Άγγελου Σικελιανού, τού Γρηγόρη Ξενόπουλου, τού Ιωνος Δραγούμη, τού Βλάσση Γαβριηλίδη, τού Πικιώνη καί πολλών άλλων. Ιδέες πού σημειοθέτησαν, εχάραξαν καί ευχήθηκαν αυτό που ο ίδιος έλεγε "Ελληνική Αναγέννηση".