Σημείωμα του Σταμάτη Σπανουδάκη στον δίσκο:
«Ξέρεις, ζω σε μια εποχή, που το "ποιητική αδεία" τείνει να αντικατασταθεί από το "ιστορική αδεία" και κάθε μωρο-νεοέλληνας βλέπει την ιστορία, όπως προστάζουν τα πεπαλαιωμένα, και συνήθως ιδιοτελή, πιστεύω του. Έτσι λοιπόν, αισθάνομαι τώρα, περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη, να συνεχίσω να "αγκαλιάζω" με τη μουσική μου και εσένα, αλλά και ό,τι άλλο είναι πραγματικά δικό σου και δικό μας. Ό,τι είναι, ήταν και πάντα θα είναι, Ελληνικό. Λέω δικό μας, γιατί, δόξα τω Θεώ, είμαστε πολλοί που σκεφτόμαστε έτσι και ελπίδα μου είναι ότι θα γινόμαστε όλο και περισσότεροι. Γιατί η αλήθεια το 'χει αυτό. Συγκεντρώνει ήσυχα και μυστικά γύρω της "αληθινά πρόσωπα", που περιμένουν τη στιγμή, ή τον άνθρωπο, για να φανούν. Έτσι λοιπόν, και ανοίγοντάς σου και πάλι για λίγο τη ψυχή μου, σε αφήνω, δυστυχώς στα χέρια ανθρώπων, που δεν σ' αγάπησαν και δεν σε κατάλαβαν. Αλλά κυρίως σε αφήνω στα πιο ασφαλή μουσεία της γης. Τις καρδιές μας».
«Αίμα από το αίμα σου
γέννημα και θρέμμα σου
αρχαίοι χοροί λόγοι κρυφοί
ψαλμοί βυζαντινοί.
Ζωή φωτιά κι ανάσταση
φυλή σε άλλη διάσταση
μητέρα μου αληθινή
Ελλάδα μου είσαι συ»
Ο Περικλής Γιαννόπουλος για τον Μέγα Αλέξανδρο και την Βυζαντινή Αυτοκρατορία:
