«Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα - ίσα πονώ.
Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ κάθε ύπνο, κεντρίζω κάθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω κάθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…»
«Είμαι διαφορετικός. Δεν είμαι εξυπνότερος από τους άλλους Έλληνες. Οι περισσότεροι είναι πιο έξυπνοι από μένα. Μόνο μ' αρέσει να διορθώνω τον εαυτό μου και τον αναλύω, όσο μπορώ, βαθύτερα. Οι άλλοι προτιμούν τα ψέματα. Δεν έχω τα ίδια ενδιαφέροντα με τους άλλους και δεν ευχαριστιέμαι μένοντας μαζί τους, μ' αν έχουν μάτια καθαρά να δουν την Ελλάδα, τότε τους μοιάζω σ' αυτό».
«Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται ότι αυτός πρέπει να σώσει το Έθνος του. Ο καθένας γεννήθηκε σωτήρας του Έθνους του, λίγοι όμως ξέρουν ότι γεννήθηκαν τέτοιοι, δηλαδή πως αυτοί θα το σώσουν, αν θέλουν. Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνο εξαρτάται η σωτηρία του Έθνους μου και πώς, αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα υπήρχε κανένας άλλος που να το σώσει, ή να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι, αλλά να φαντάζομαι, μόνο πώς εγώ, έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας.»