Λυκίων μέγα έθνος (Μ 330).
Στην Ραψωδία Ν εμφανίζεται μάλιστα έξι φορές:
λαών έθνος 495
Στην Ραψωδία Ρ την συναντάμε τέσσερις φορές:
Αχαιών έθνος 552
Στον Ηρόδοτο η λέξη «έθνος» συναντάται 126 φορές! Ας δούμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Στο βιβλίο Κλειώ:
«...ιδού η αιτία διά την οποίαν οι Πέρσαι εθεώρησαν πάντοτε τους Έλληνας ως εχθρούς, διότι την μεν Ασίαν και τα ενοικούντα βάρβαρα έθνη οικειοποιούνται, την δε Ελλάδα και το Ελληνικόν έθνος θεωρούσιν ως κεχωρισμένα από αυτούς.»
«αφού καθ' όλην την αρχαιότητα το ελληνικόν έθνος διεκρίθη από τους βαρβάρους διά την ευφυίαν του και διετέλεσεν απηλλαγμένον αγρίας ευηθείας, αυτοί δε μετεχειρίσθησαν την πανουργίαν ταύτην εις τους Αθηναίους οίτινες μεταξύ των Ελλήνων νομίζονται πρώτοι κατά την σοφίαν»
«Εν τούτοις ο Δηιόκης περιωρίσθη να ενώση εις έν όλον το Μηδικόν έθνος και να διοική αυτό· ιδού δε ποία είναι τα ονόματα των φυλών· Βουσαί, Παραιτακηνοί, Στρούχατες, Αριζαντοί, Βούδιοι, Μάγοι. Και τα μεν γένη των Μήδων τόσα είναι.»
«το Καρικόν έθνος ήτο κατ' εκείνον τον χρόνον το διασημότατον όλων των εθνών.»
Από το βιβλίο Θάλεια:
«Οι Ινδοί, νομός εικοστός, οίτινες είναι το πολυανθρωπότερον έθνος από όσα γνωρίζομεν ετάχθησαν να δίδωσι φόρον περισσότερον από όλους τους άλλους· έφερον τριακοσίων εξήκοντα ταλάντων ψήγματα χρυσού.»
Στο βιβλίο Ουρανία 144 ο Ηρόδοτος καταγράφει τον ορισμό του έθνους μέσα από την απάντηση που έστειλαν οι Αθηναίοι στους Λακεδαιμόνιους:
«...οι Έλληνες όλοι έχουσι το αυτό αίμα, την αυτήν γλώσσαν τα ιδρύματα των θεών είναι κοινά εις αυτούς, ομοίως και αι θυσίαι, και τα ήθη ομοιότροπα· τούτων προδόται να γίνωσιν οι Αθηναίοι, δεν είναι ορθόν. Μάθετε λοιπόν τούτο, εάν πρότερον δεν το ηξεύρατε, ότι ενόσω και είς των Αθηναίων μένη ζων, ουδεμία συνθηκολογία θα υπάρξη μεταξύ Αθηνών και Ξέρξου.»
Παραθέτουμε και το λεξικό του Σταματάκου:
Ο Ίων Δραγούμης είπε για τον εθνικισμό:
«Ακουμπώντας στο έθνος μου θα γίνω πιο άνθρωπος. Δεν μπορεί κανείς να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται κανείς από πού βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε. Μου αρέσει να βλέπει κανείς τους δεσμούς του. Αυτό θα πει ελευθερία».
«Ποιος είναι ο τελικός των εθνών, πες τον προορισμό, πες τον αποστολή; Ο πολιτισμός! Να ένα έργο άξιο για τα έθνη, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πως τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα και να που έσφαλε ο Μαρξ κι ο Χριστός πολεμώντας τα έθνη. Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Δεν φθάνει όμως να είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει να είναι πολιτισμένο και από δικό του πολιτισμό. Σε αυτό λοιπόν χρησιμεύουν τα έθνη. Οι πολιτισμοί γεννιούνται ο καθένας σε κάποια πατρίδα, σε κάποια εποχή και σε κάποιο έθνος. Έξω από αυτά δεν μπορεί να σταθεί πολιτισμός».
«Ο εθνικισμός είναι μορφή ενέργειας. Όλοι λοιπόν οι ενεργητικοί άνθρωποι είναι εθνικιστές, είτε το ξέρουν είτε όχι. Ο διεθνιστής είναι στοιχείο θανάτου για το έθνος του»
«Το Σύνταγμα θέλησε να δώσει στο έθνος αντιπροσώπους και είπε να υπάρχουν βουλευτές. Επρόκειτο αυτοί οι βουλευτές να αντιπροσωπεύσουν το έθνος. Αλλά η πραγματικότητα τα χάλασε και οι βουλευτές δεν είχαν κανένα συμφέρον να καταγίνουν με το έθνος. Τέτοιοι μια φορά δεν είναι. Για όνομα του Θεού, βρείτε άλλους να αντιπροσωπεύσουν το έθνος».